HISTORIA

1 stycznia bieżącego roku minęło 26 lat działalności Cechu, jednakże korzeniami sięgamy daleko w przeszłość do  połowy XV w. kiedy to bydgoscy rzeźnicy w 1434r. utworzyli własny cech.

Król Stefan Batory na sejmie w Toruniu  20 października 1576 roku określił szereg artykułów dla bractwa rzeźników .W dokumencie królewskim zostały określone warunki przyjmowania uczniów na naukę. Uczeń musiał przedłożyć akt urodzenia świadczący o pochodzeniu z prawego łoża, uiścić opłatę na rzecz cechu w wys.0,18gr.1 beczkę piwa , 2 funty wosku i zapłacić za roczną naukę 5zł. W XVI w. nastąpił szybki  rozwój rzemiosła. W tym okresie powstało wiele cechów. Wzrost  zakładów rzemieślniczych był odbiciem rozwoju miasta, produkcji i specjalności zawodowej.

Burmistrz  miasta Andrzej Kramarz oraz rajcowie miasta w 1569 roku powołali Cech Piekarzy i zatwierdzili jego statut, który w 21 artykułach określał prawa, obowiązkii powinności piekarzy oraz kary za łamanie postanowień prawa cechowego. Statut cechu określał ilość członków,która nie mogła przekroczyć 40 osób. Każdy mistrz wstępując do cechu musiał złożyć do skrzynki brackiej opłatę wstępną, na którą składało się 5 złotych polskich 4 funty wosku i 2 kłodzie piwa. Poza tym majstrowie piekarze byli zobowiązani dawać w prezencie burmistrzowi i rajcom miasta z okazji Wielkanocy po jednym półtora łokciowym struclu .
Następna data, którą należy odnotować to rok 1888 kiedy to zostaje powołany Cech Cukierników. W drugiej połowie XVIII w. upadek gospodarczy kraju, wpływy niemieckie spowodowały zahamowania dalszego rozwoju rzemiosła. W tym okresie rzemieślnicy walczyli o polskość i nie dopuścili do  zniemczenia rzemiosła.

Rzemiosło w różnych okresach przechodziło trudne chwile zmagając się z trudnościami na tle przemian politycznych i gospodarczych. Nie sposób mówić o dziejach Polski i Bydgoszczy nie wspominając rzeźników, piekarzy i cukierników. W  Polsce międzywojennej rzemiosło pod względem zatrudnienia stanowiło drugą grupę gospodarczą. Rok 1945 przyniósł Polakom upragnioną wolność,a cechy spożywcze jako pierwsze wznowiły swoją działalność. W latach 50-tych Cech Rzeźników, Cech Piekarzy i Cech Cukierników zostały włączone do Cechu Rzemiosł Różnych. W 1980 roku w środowisku branży spożywczej zrodziła się myśl powołania własnego cechu, jednakże stan wojenny udaremnił realizacje tego celu. Po trzech latach powstał komitet organizacyjny w składzie : przewodniczący Czesław Tyburek oraz członkowie Lech Kulik, Jolanta Przedwojska, Eugeniusz Woźniak, Władysław Dullin i Leszek Pastwa. Wreszcie 5 grudnia 1983  na Walnym Zgromadzeniu uchwałą nr 1 został powołany z dniem 01.01.1984r. Cech Rzemiosł Spożywczych. Starszym Cechu został Zbigniew Bigoński .Uchwalono statut cechu.

Członkowie nie żałowali srebra, złota i pieniędzy na insygnia dla starszyzny cechowej oraz na sztandar, który poświęcono w dniu 10 mają 1985 r. a chrzestnymi sztandaru zostali Jadwiga Tyburek i Feliks Sowa. W 1989 roku na mocy ustawy o  samorządzie zniesiono obligatoryjną przynależność do cechu jednakże cech nadal działał. 1.03.1992 r. utworzono Oddział Zaopatrzenia dla naszych członków. Działalność gospodarcza przynosiła dobre dochody, co pozwoliło prowadzić szeroką działalność kulturalno- oświatową i socjalną. Organizowano kolonie, obozy, rajdy samochodowe, wycieczki dla dzieci i dorosłych, bale, imprezy gwiazdkowe, kursy i szkolenia. Jednym z podstawowych zadań cechu jest  szkolenie  uczniów w zawodach: piekarz, cukiernik i wędliniarz . Z inicjatywy  Prezesa Kujawsko-Pomorskiej Izby Rzemiosła i Przedsiębiorczości Jana Gogolewskiego powstała Zasadnicza Szkoła Rzemiosła i Przedsiębiorczości do której uczęszczają nasi uczniowie, chociaż również  kontynuują naukę w innych szkołach zawodowych.

22 maja  2006 roku na Walnym Zgromadzeniu podjęto uchwałę o zmianie nazwy cechu  i tak od dnia 1 stycznia 2007 roku Cech Rzemiosł Spożywczych w Bydgoszczy przyjął nazwę Cech Piekarzy i Cukierników.
Przewracając kartki historii cechu nie sposób pominąć ich działaczy. Z zapisów archiwalnych sięgamy do 1922 r. kiedy to z ręki cechmistrza pochodzenia niemieckiego przekazano sztandar starszemu cechu Januszowi Siudzie  jako symbol władzy. W następnych latach starszymi cechu byli : Apolinary Burzyński,Jan Hojka, Franciszek Jakubowski, Wincenty Burzyński, Franciszek Gutowski, Jan Błaszak, Piotr Wolniewicz, Piotr Godek, Zbigniew Bigoński, Józef Erdmann, Władysław Dullin i Jan Gogolewski.